[ Pobierz całość w formacie PDF ]

wszystkie z magazynkami i amunicją, 600 ręcznych granatów z detonatorami; 66 funtów plastyku otrzymanego ze zrzutów
powietrznych; 400 detonatorów do bomb i granatów; 66 funtów potasu do  koktajli Mołotowa ; duże ilości kwasu
sodowego, potrzebnego do produkcji prochu strzelniczego.
W czasie Powstania w Getcie, komandosi Armii Krajowej atakowali niemieckie posterunki strażnicze przy bramach getta
oraz próbowali wysadzić mury getta za pomocą min, aby otworzyć drogę walczącym %7łydom. Niestety, nasze ataki były
- 25 -
odpierane, dwóch ekspertów od wysadzania zostało zabitych, z trzeci został ranny.
Heroiczna postawa %7łydów w warszawskim getcie wobec tylu przeciwności, zyskała im podziw całego polskiego ruchu
oporu. Wspólnie oddajemy cześć tym, którzy oddali życie w czasie tej historycznej walki.
Odpowiadając na nieprawdziwą informację o Menachemie Beginie, premierze Izraela, podaną 21 lipca 1977 przez
Washington Star, Korboński napisał list opublikowany w tej gazecie 8 sierpnia 1977 roku:
W związku z listem  Przeszłość Begina (21 lipca) chciałbym dodać, że pan Begin, urodzony i wykształcony w Polsce,
przeszedł także podstawowe i podziemne szkolenie wojskowe, to drugie w oparciu o doświadczenia polskich
konspiratorów, którzy zorganizowali antyrosyjskie powstania w roku 1831, 1863, Rewolucję 1905 roku oraz Legiony
Piłsudskiego w roku 1914.
Przedwojenny rząd polski popierał politykę Ruchu Rewizjonistyczno-Syjonistycznego, a jego gałąz wojskowa, Irgun Cwai
Leumi, stawiało sobie za cel stworzenie niepodległego państwa żydowskiego. Przywódca tego ruchu, Władimir Jabotyński,
mentor i nauczyciel pana Begina, był finansowo popierany przez ten rząd, który założył paramilitarne obozy szkoleniowe
dla Irgunu w Polsce oraz zaopatrywał Irgun w broń przemycaną do Palestyny przez Rumunię i Bułgarię.
Po wybuchu wojny niemiecko-rosyjskiej w 1941 roku, pan Begin, zwolniony z sowieckiego obozu koncentracyjnego,
wstąpił ochotniczo do Polskiej Armii organizowanej przez generała Andersa na terenie Związku Sowieckiego i z tą armią
dotarł do Palestyny w 1942 roku.
Wbrew obiegowym plotkom, nie zdzerterował z wojska. W tym względzie cytuję jego własne słowa:  Armia, której
mundur noszę i której przysięgałem wierność, walczy ze śmiertelnym wrogiem narodu żydowskiego, faszystowskimi
Niemcami. Nie można zdezerterować z takiej armii, nawet po to, by walczyć o wolność własnej ojczyzny.
Pan Begin został zwolniony z wojska polskiego i przystąpił do Irgun Cwai Leumi, co okazało się być pierwszym krokiem
do uzyskania obecnej pozycji premiera.
Młodzi, ambitni %7łydzi przyjeżdżający z Polski, w krótkim czasie dochodzili do wniosku, że zaakceptowanie obu teorii
przynosi im korzyści osobiste. Jednym z takich ludzi był Jan Tomasz Gross, który w książce The Polish Society Under
German Occupation (Społeczeństwo polskie pod okupacja niemiecką) zaatakował Delegata Rządu na Uchodzstwie,
Stanisława Jankowskiego i dowódcę Armii Krajowej, oskarżając ich o antysemityzm. Wiedział on dobrze, że wielu %7łydów
walczyło w szeregach Armii Krajowej i było wśród jej dowództwa. Stefan Korboński odpowiedział w Zeszytach
Historycznych na ten bezpodstawny zarzut w krytyce książki Grossa.
Abraham Brumberg pisał w podobnym stylu w New York Times Book Review 19 pazdziernika 1986 i w Tikkun lipiec-
sierpień 1987, że Armia Krajowa była antyżydowska i nie przyjmowała %7łydów w swoje szeregi. Stefan Korboński
odpowiedział w artykule  Kiedy Edelman powiedział prawdę? w New York Polish Daily 18 grudnia 1986 roku.
Kiedy Edelman powiedział prawdę?
W New York Times Book Review 19 pazdziernika 1986, Abraham Brumberg skomentował książkę Hanny Krall Shielding
the Flame, w której opisuje ona życie Marka Edelmana, który był drugim po Mordechaju Anielewiczu dowódcą Powstania
w Getcie.
Brumberg zaczyna od tego, że Powstanie w Getcie wskrzesiło honor %7łydów w oczach romantycznych Polaków. Następnie
wykracza on poza ramy książki i stwierdza, że jego zdaniem Edelman nie powiedział Hannie Krall prawdy w wywiadzie,
który przeprowadziła z nim w roku 1976. Według Brumberga, Edelman powiedział prawdę dopiero w 1985 roku w
wywiadzie dla podziemnej gazety Czas. Powiedział wówczas, że żydowscy bojownicy w getcie nie dostawali żadnej broni
od Armii Krajowej, która nie przyjmowała %7łydów i była tak antysemicka, że po likwidacji getta Edelman bał się poprosić o
pomoc, podejrzewając, że będą mogli chcieć go zabić.
Oburzony tymi pomówieniami, zdobyłem egzemplarz książki Hanny Krall. Brumberg po prostu zignorował stwierdzenia
autorki, zastępując je własnymi. Edelman powiedział Hannie Krall, że żydowski bojownik o wolność, Michał Klepfisz,
został pośmiertnie odznaczony przez generała Sikorskiego Krzyżem Virtuti Militari. Powiedział też, że prowadził rozmowy
z polskimi partiami podziemnymi i nigdy nie spotkała go jakakolwiek niegrzeczność w kontaktach z polskim Podziemiem
poza murami getta. Edelman powiedział również, że żydowscy żołnierze otrzymali 60 karabinów od Armii Krajowej i
Polskiej Partii Robotniczej oraz że podczas Powstania w Getcie polskie oddziały przeprowadziły atak na ulicy [ Pobierz całość w formacie PDF ]
  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • wyciskamy.pev.pl