[ Pobierz całość w formacie PDF ]
z miejsca zamieszkania do pracy (i z powrotem). Zwiadczenie to stanowi za-
tem dla pracownika przychód ze stosunku pracy (art. 12 ust. 1 ustawy o PIT).
Podlega on opodatkowaniu na tych samych zasadach, co wynagrodzenie ze
stosunku pracy i stosunków pokrewnych (art. 31 ustawy o PIT).
Z kolei kwalifikacja tego świadczenia do przychodów ze stosunku pra-
cy powoduje, że pracownik może stosować koszty uzyskania przychodów
w wysokości faktycznie poniesionych na podstawie art. 22 ust. 11 ustawy
o PIT. Przepis ten stanowi, że jeżeli roczne zryczałtowane pracownicze kosz-
ty uzyskania przychodów są niższe od wydatków na dojazd do zakładu lub
zakładów pracy środkami transportu autobusowego, kolejowego, promo-
wego lub komunikacji miejskiej, w rocznym rozliczeniu podatku koszty te
mogą być przyjęte przez pracownika lub przez płatnika pracownika w wy-
sokości wydatków faktycznie poniesionych, udokumentowanych wyłącznie
imiennymi biletami okresowymi.
Orzecznictwo
Sformułowanie art. 22 ust. 11 ustawy o PIT jest jednoznaczne i pozwala wykazywać wydatki
faktycznie poniesione wyłącznie imiennymi biletami okresowymi . Dowód ten nie może
być więc zastąpiony innym (wyrok NSA z 7 stycznia 1999 r., sygn. akt SA/Sz 490/98).
W świetle treści art. 22 ust. 11 ustawy o PIT istotne jest, by w załączniku do biletu określona
została cena biletu, a więc koszt, jaki pracownik poniósł na dojazd do zakładu pracy w ciągu
roku, tym bardziej że koszty te rozliczane są w deklaracji rocznej. Ponadto bilet ten w swej
treści musi określać osobę uprawnioną do korzystania z niego - imienny bilet i dodatkowo
musi to być bilet uprawniający do korzystania z komunikacji przez pewien czas (wyrok WSA
w Warszawie z 7 listopada 2008 r., sygn. akt III SA/Wa 1312/08).
PRZYKłAD
Pracownik, dojeżdżający do pracy pociągiem, w lipcu 2012 r. kupił roczny
imienny bilet. W którym roku pracownik może uznać w całości poniesiony
wydatek za koszt uzyskania przychodów - w 2012 r. czy dopiero w 2013 r.?
Wydatek taki jest kosztem pracownika w roku jego poniesienia. Wydatek poniesiony w 2012 r.
na zakup rocznego biletu, ważnego do lipca 2013 r., pracownik może w całości uznać za koszt
uzyskania przychodu 2012 r.
Jeżeli m.in. miejsce stałego lub czasowego zamieszkania pracownika (zatrudnionego w jed-
nym zakładzie pracy) jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy,
Jak rozliczać firmowe świadczenia dla pracowników
53
a pracownik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę, koszty uzyskania przychodów z tytułu stosun-
ku służbowego, stosunku pracy i pokrewnych w 2012 r. wynoszą 139,06 zł miesięcznie, a za
rok podatkowy - łącznie nie więcej niż 1668,72 zł (art. 22 ust. 2 pkt 3 ustawy o PIT). W przy-
padku gdy te roczne koszty uzyskania przychodów są niższe od wydatków na dojazd do za-
kładu pracy środkami transportu autobusowego, kolejowego, promowego lub komunikacji
miejskiej, koszty te pracownik może uwzględnić w swoim rocznym zeznaniu podatkowym
w wysokości wydatków faktycznie poniesionych, a udokumentowanych wyłącznie imienny-
mi biletami okresowymi (art. 22 ust. 11 ustawy o PIT).
Jeżeli pracownik będzie rozliczany za 2012 r. przez zakład pracy w PIT-40, to pracodawca rów-
nież uwzględni koszty uzyskania przychodów pracownika z tego tytułu w wysokości faktycz-
nie poniesionej (art. 37 ust. 1a pkt 1 ustawy o PIT).
Zwrot kosztów przychodem
Przychodem pracownika są wszelkie świadczenia pieniężne lub niepie-
niężne, uzyskiwane w ramach stosunku pracy, niezależnie od tego, jaka jest
ich podstawa prawna, chyba że są one wyłączone lub zwolnione od podat-
ku na podstawie konkretnego przepisu rangi ustawowej. Zwiadczenia pra-
codawcy na rzecz pracowników, polegające na pokrywaniu kosztów z tytułu
opłat za przejazdy do miejsca pracy, zasadniczo nie są, z pewnymi wyjątkami,
wymienione w katalogu zwolnień od podatku w art. 21 ust. 1 ustawy o PIT.
Orzecznictwo
Jeżeli sędzia poniesie za zatrudniający go sąd wydatki związane z dojazdem do pracy,
które to wydatki zostaną mu następnie zwrócone przez sąd, to tego rodzaju przycho-
dy pieniężne nie mogą być uznane za przychody ze stosunku służbowego sędziego
w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o PIT. Nie stanowią one bowiem żadnego przyspo-
rzenia majątkowego po stronie sędziego, a także nie mieszczą się w pojęciu świadczeń
pieniężnych ponoszonych za pracownika lub innych nieodpłatnych świadczeń, o któ-
rych mowa w art. 13 ust. 1 i 3 cytowanej ustawy (wyrok NSA z 13 sierpnia 1999 r., sygn.
akt I SA/Ad 952/99).
Jednym z wyjątków od zasady jest m.in. zwolnienie określone w art. 21
ust. 1 pkt 112 ustawy o PIT, kiedy to obowiązek ponoszenia kosztów dojazdu
pracownika do zakładu pracy spoczywa na pracodawcy. Na podstawie tego
przepisu, wolny od podatku jest zwrot kosztów dojazdu pracownika do za-
kładu pracy, jeżeli obowiązek ponoszenia tych kosztów przez zakład pracy
wynika wprost z przepisów innych ustaw.
e-Biblioteka Gazety Prawnej
54
Przepis ten dotyczy jednak tylko i wyłącznie określonej kategorii pracow-
ników m.in. sędziów, prokuratorów, policjantów i strażaków.
PRZYKłAD
Pracodawca, zgodnie z obowiązującym w firmie regulaminem wynagradza-
nia, zorganizował dowóz pracowników do pracy z powodu braku dogod-
nych połączeń komunikacyjnych w godzinach pracy. Czy od takiego świad-
czenia należy potrącić zaliczkę na podatek i składki na ZUS?
Zwiadczenie takie podlega opodatkowaniu po stronie pracownika, nie podlega natomiast
oskładkowaniu.
Zorganizowanie dojazdów w przypadku braku połączeń, umożliwiających dojazd do pracy
pracowników w godzinach ustalonych przez pracodawcę, jest obowiązkiem pracodawcy,
wynikającym z regulaminu wynagradzania. Przekazanie usługi następuje zaś w ramach wy-
konania tego obowiązku.
Pracodawca, organizując takie dowozy pracowników, nie realizuje ich celów osobistych, a je-
dynie wykonuje obowiązki nałożone na zakład pracy. Wydatki ponoszone przez pracodawcę [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl wyciskamy.pev.pl
z miejsca zamieszkania do pracy (i z powrotem). Zwiadczenie to stanowi za-
tem dla pracownika przychód ze stosunku pracy (art. 12 ust. 1 ustawy o PIT).
Podlega on opodatkowaniu na tych samych zasadach, co wynagrodzenie ze
stosunku pracy i stosunków pokrewnych (art. 31 ustawy o PIT).
Z kolei kwalifikacja tego świadczenia do przychodów ze stosunku pra-
cy powoduje, że pracownik może stosować koszty uzyskania przychodów
w wysokości faktycznie poniesionych na podstawie art. 22 ust. 11 ustawy
o PIT. Przepis ten stanowi, że jeżeli roczne zryczałtowane pracownicze kosz-
ty uzyskania przychodów są niższe od wydatków na dojazd do zakładu lub
zakładów pracy środkami transportu autobusowego, kolejowego, promo-
wego lub komunikacji miejskiej, w rocznym rozliczeniu podatku koszty te
mogą być przyjęte przez pracownika lub przez płatnika pracownika w wy-
sokości wydatków faktycznie poniesionych, udokumentowanych wyłącznie
imiennymi biletami okresowymi.
Orzecznictwo
Sformułowanie art. 22 ust. 11 ustawy o PIT jest jednoznaczne i pozwala wykazywać wydatki
faktycznie poniesione wyłącznie imiennymi biletami okresowymi . Dowód ten nie może
być więc zastąpiony innym (wyrok NSA z 7 stycznia 1999 r., sygn. akt SA/Sz 490/98).
W świetle treści art. 22 ust. 11 ustawy o PIT istotne jest, by w załączniku do biletu określona
została cena biletu, a więc koszt, jaki pracownik poniósł na dojazd do zakładu pracy w ciągu
roku, tym bardziej że koszty te rozliczane są w deklaracji rocznej. Ponadto bilet ten w swej
treści musi określać osobę uprawnioną do korzystania z niego - imienny bilet i dodatkowo
musi to być bilet uprawniający do korzystania z komunikacji przez pewien czas (wyrok WSA
w Warszawie z 7 listopada 2008 r., sygn. akt III SA/Wa 1312/08).
PRZYKłAD
Pracownik, dojeżdżający do pracy pociągiem, w lipcu 2012 r. kupił roczny
imienny bilet. W którym roku pracownik może uznać w całości poniesiony
wydatek za koszt uzyskania przychodów - w 2012 r. czy dopiero w 2013 r.?
Wydatek taki jest kosztem pracownika w roku jego poniesienia. Wydatek poniesiony w 2012 r.
na zakup rocznego biletu, ważnego do lipca 2013 r., pracownik może w całości uznać za koszt
uzyskania przychodu 2012 r.
Jeżeli m.in. miejsce stałego lub czasowego zamieszkania pracownika (zatrudnionego w jed-
nym zakładzie pracy) jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy,
Jak rozliczać firmowe świadczenia dla pracowników
53
a pracownik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę, koszty uzyskania przychodów z tytułu stosun-
ku służbowego, stosunku pracy i pokrewnych w 2012 r. wynoszą 139,06 zł miesięcznie, a za
rok podatkowy - łącznie nie więcej niż 1668,72 zł (art. 22 ust. 2 pkt 3 ustawy o PIT). W przy-
padku gdy te roczne koszty uzyskania przychodów są niższe od wydatków na dojazd do za-
kładu pracy środkami transportu autobusowego, kolejowego, promowego lub komunikacji
miejskiej, koszty te pracownik może uwzględnić w swoim rocznym zeznaniu podatkowym
w wysokości wydatków faktycznie poniesionych, a udokumentowanych wyłącznie imienny-
mi biletami okresowymi (art. 22 ust. 11 ustawy o PIT).
Jeżeli pracownik będzie rozliczany za 2012 r. przez zakład pracy w PIT-40, to pracodawca rów-
nież uwzględni koszty uzyskania przychodów pracownika z tego tytułu w wysokości faktycz-
nie poniesionej (art. 37 ust. 1a pkt 1 ustawy o PIT).
Zwrot kosztów przychodem
Przychodem pracownika są wszelkie świadczenia pieniężne lub niepie-
niężne, uzyskiwane w ramach stosunku pracy, niezależnie od tego, jaka jest
ich podstawa prawna, chyba że są one wyłączone lub zwolnione od podat-
ku na podstawie konkretnego przepisu rangi ustawowej. Zwiadczenia pra-
codawcy na rzecz pracowników, polegające na pokrywaniu kosztów z tytułu
opłat za przejazdy do miejsca pracy, zasadniczo nie są, z pewnymi wyjątkami,
wymienione w katalogu zwolnień od podatku w art. 21 ust. 1 ustawy o PIT.
Orzecznictwo
Jeżeli sędzia poniesie za zatrudniający go sąd wydatki związane z dojazdem do pracy,
które to wydatki zostaną mu następnie zwrócone przez sąd, to tego rodzaju przycho-
dy pieniężne nie mogą być uznane za przychody ze stosunku służbowego sędziego
w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o PIT. Nie stanowią one bowiem żadnego przyspo-
rzenia majątkowego po stronie sędziego, a także nie mieszczą się w pojęciu świadczeń
pieniężnych ponoszonych za pracownika lub innych nieodpłatnych świadczeń, o któ-
rych mowa w art. 13 ust. 1 i 3 cytowanej ustawy (wyrok NSA z 13 sierpnia 1999 r., sygn.
akt I SA/Ad 952/99).
Jednym z wyjątków od zasady jest m.in. zwolnienie określone w art. 21
ust. 1 pkt 112 ustawy o PIT, kiedy to obowiązek ponoszenia kosztów dojazdu
pracownika do zakładu pracy spoczywa na pracodawcy. Na podstawie tego
przepisu, wolny od podatku jest zwrot kosztów dojazdu pracownika do za-
kładu pracy, jeżeli obowiązek ponoszenia tych kosztów przez zakład pracy
wynika wprost z przepisów innych ustaw.
e-Biblioteka Gazety Prawnej
54
Przepis ten dotyczy jednak tylko i wyłącznie określonej kategorii pracow-
ników m.in. sędziów, prokuratorów, policjantów i strażaków.
PRZYKłAD
Pracodawca, zgodnie z obowiązującym w firmie regulaminem wynagradza-
nia, zorganizował dowóz pracowników do pracy z powodu braku dogod-
nych połączeń komunikacyjnych w godzinach pracy. Czy od takiego świad-
czenia należy potrącić zaliczkę na podatek i składki na ZUS?
Zwiadczenie takie podlega opodatkowaniu po stronie pracownika, nie podlega natomiast
oskładkowaniu.
Zorganizowanie dojazdów w przypadku braku połączeń, umożliwiających dojazd do pracy
pracowników w godzinach ustalonych przez pracodawcę, jest obowiązkiem pracodawcy,
wynikającym z regulaminu wynagradzania. Przekazanie usługi następuje zaś w ramach wy-
konania tego obowiązku.
Pracodawca, organizując takie dowozy pracowników, nie realizuje ich celów osobistych, a je-
dynie wykonuje obowiązki nałożone na zakład pracy. Wydatki ponoszone przez pracodawcę [ Pobierz całość w formacie PDF ]