Norton Andre Czworo ze swiata czarownic

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

A co to ma wspólnego z mordowaniem sokołów? zapytał
Lorik z podejrzanym spokojem.
Wielmo�a spojrzał na Sokolnika bez l�ku. Przecie� mimo wszyst-
ko to jeszcze chłopiec.
Taka jest cena za pomoc mojego sojusznika wyjaSnił. Oba-
wiam si�, �e jest on zbyt wybredny. ��da tylko krwi waszych soko-
łów.
A dlaczego właSnie jej?
Taka jest jego wola. Imric wzruszył ramionami. Jest Moc�
Powietrza, domaga si� daniny z podobnych do siebie istot. Wierz
mi, Sokolniku, to wysoka cena. Wynaj�cie pół setki twoich pobra-
tymców drogo mnie kosztowało, mimo �e niektórzy z nich s� jesz-
cze chłopcami. Musiałem te� kupi� fałszywych rozbójników, to zna-
czy wynaj�� prawdziwych, z którymi mieliScie walczy�, zorganizo-
wa� wojn�, która w połowie była prawdziwa, a w połowie fałszywa...
Nie, nie było to ani proste, ani łatwe.
Lorik zrobił krok do przodu. Zachwiał si� i Javanne go podtrzy-
mała, ale odsun�ł si�. Stan�ł wyprostowany i dr��cy jak strzała w celu.
Swoje w�skie nozdrza Sci�gn�ł jeszcze bardziej.
To naprawd� konieczne, Sokolniku. Wielmo�a rozło�ył r�ce.
Zrobiłem, co mogłem, �eby oszcz�dzi� twoich pobratymców. Nie-
stety, nie mog� oszcz�dzi� ptaków. Wiem, �e to rzadki gatunek i �e
ich tresura wymaga czasu, lecz mój sojusznik nalega. Nie pomo�e
bez zapłaty z ich krwi.
218
On? spytał Lorik. Chyba: ona?
On potwierdził Imric. Podniósł brwi ze zdziwienia. Ach
tak, rozumiem. Ten nierozumny strach, który wami kieruje. A prze-
cie� widz� ci� w towarzystwie mojej siostry.
Powiedział to lekkim tonem; Javanne wpadła we wSciekłoS�.
Rmier� jej upierzonych braci nic nie obchodziła tego m�czyzny.
Ale �e jego siostra mogła przespa� si� z Sokolnikiem to go bardzo
obeszło. Był nie bardziej i nie mniej szalony ni� poluj�cy wilk. To,
co uwa�ał za swoje, i to, co pragn�ł mie�, musiało nale�e� tylko do
niego. Ka�de inne d��enia uwa�ał za przeniewierstwo.
Javanne skrzy�owała ramiona, by powstrzyma� ich dr�enie i nie
rzuci� si� Imricowi do gardła.
Nie mamy nic wspólnego z twoj� siostr� powiedziała. Po
prostu posłu�yliSmy si� jej moc� do odnalezienia tego, co zabijało
nasze sokoły. Była tak łaskawa, �e udzieliła nam pomocy, i tak nie-
szcz�sna, �e została na tym przyłapana. Je�eli j� uwolnisz, mo�e
załatwimy spraw� tych zabójstw mi�dzy sob�.
Co takiego?! zawołał pan Imric. Galanteria u Sokolnika?
To zdumiewaj�ce i podszyte fałszem. Ilu z was j� miało? Wszyscy?
Czy bierzecie j� wszyscy razem, czy wzywa was kolejno?
Gwenlian była blada bardziej z wSciekłoSci ni� ze strachu. Ja-
vanne nie oSmieliła si� jej dotkn��. Wielmo�a tylko na to czekał,
chciał tego, bo wtedy z czystym sumieniem b�dzie mógł przela� krew
Sokolników.
Javanne spojrzała mu prosto w błyszcz�ce gniewem oczy.
Panie, twoje obawy s� bezpodstawne. Poha�bienie twojej sio-
stry nawet nam nie przyszło do głowy. My nie mo�emy o tym Sni�.
Lorik chwycił j� za rami�. Ten ból dziwnie uspokajał. USmiech-
n�ła si� do niego w sposób, jaki modliła si� o to w duchu pan
Imric zrozumie.
Chyba jednak tak si� nie stało. Błysk szale�stwa znikł z jego
oczu. Grymas wstr�tu wykrzywił mu usta. Odwrócił si� na pi�cie
i chrapliwym głosem wydał jakiS rozkaz.
Mi�dzy kamiennymi stra�nikami w bramie, przez któr� wszedł,
pojawili si� uzbrojeni m�czyxni prowadz�cy jakiegoS wi�xnia. Wi�-
zie� sprawiał wra�enie niedorosłego młodzika, małego, szczupłego
i słabego, ale tak wygl�dali wszyscy Bracia mi�dzy obcymi. Nie wal-
czyli ci�kim toporem czy maczug�, tylko mieczem. Zbrojni wrzu-
cili go do Srodka kr�gu, a sami ustawili si� tu� przy zewn�trznych
głazach.
219
Niezgrabnie padaj�c, skr�cił si� w powietrzu, jakby nie chciał
rozgnieS� czegoS ukrytego na piersi.
Kiedy przewrócił si� na plecy, Javanne zobaczyła zakrzywiony
dziób wystaj�cy z wyci�cia koszuli obok szyi i oszalałe szkarłatne
oczy sokoła. Czy tamci mieli nadziej�, �e jego upierzony brat, cz�S�
jego duszy, go rozszarpie?
Sokolniczka osun�ła si� na kolana obok swego Brata i dowód-
cy. Almery był zwi�zany jak ptak przed pieczeniem, półprzytomny
i le�ał nieruchomo. Napojono go jakimS narkotykiem albo tak pobi-
to, �e bliski był utraty zmysłów. Jego twarz o ostrych jak u Lorika
rysach była opuchni�ta i zniekształcona.
Wyci�gn�ła sztylet, �eby przeci�� mu wi�zy. Złapały j� twarde
r�ce, wpiły si� w ni� okrutne oczy. Byli od niej silniejsi, a przecie�
umiała walczy�. Chocia� si� szamotała, rozbroili j� i zdarli z niej
kolczug�. Chwycili za skórzany kaftan, który pod ni� nosiła. Zacz�-
ła si� wyrywa� ze wszystkich sił.
Walczyła jak szalona. I jak w umySle szale�ca były w niej dwie
istoty: Javanne, która walczyła o zachowanie swojej tajemnicy, i Ja-
vanne, która z zainteresowaniem zauwa�yła roSni�cie Mocy w ka-
miennym pos�gu.
Lorik le�ał ju� na ziemi, obna�ony do pasa. Tam, gdzie sło�ce
nie tkn�ło jego skóry, była biała i gładka, prawie jak u dziewczyny.
Jej własna była niewiele gładsza. Zaprzestał walki, gdy� uznał j� za
bezcelow�.
Silny cios omal nie pozbawił Javanne przytomnoSci. Cał� sił�
woli starała si� jej nie straci�. Pan Imric stan�ł przed centralnym
monolitem i zło�ył mu pokłon. Powiedział coS w j�zyku, którego
nie znała, ale który przypominał jej mow� sokołów. Był równie chra-
pliwy i bezbarwny i pobrzmiewała w nim dziwna dzika muzyka:
wiatru, huku burzy i rozkoszy zabójstwa.
A mimo to był zupełnie obcy. Ta istota nie kochała sokołów,
pragn�ła ich krwi. Temu krukowi, s�powi i padlino�ernej wronie
zarazem nie wystarczała zwykła Smier�. Sokoły polowały na jego
Smiertelnych krewnych. Kuzyni sokołów uwi�zili go dawno temu.
Nie jej pobratymcy, ludzie, ani bracia jej upierzonych braci. Lecz
ich kuzyni, tak, albo podobne do nich istoty, władcy i władczynie
Mocy, uczynili to, zanim jeszcze ludzka noga postała w tym kraju.
Skazali swego wroga na wieczne wi�zienie. Ale na długo, nim mi-
n�ła wiecznoS�, sami umarli lub odeszli w coS dziwniejszego od
Smierci. Ustanowieni przez nich magiczni stra�nicy osłabli bez ich
220
wsparcia, a� w ko�cu do kamiennego kr�gu zapragn�ł wejS� czło-
wiek o silnej woli. Pocz�tkowo powodowała nim ciekawoS�. Mo�e
uwi�ziony stwór podsycił t� ciekawoS�, zamienił j� w wezwanie?
A skoro człowiek znalazł si� ju� w magicznym wi�zieniu, stał si�
łatwym łupem dla staro�ytnej siły. Mogła obieca� mu, �e spełni ka�-
de jego �yczenie. Obietnice nic nie kosztowały, a ich cen� była wol-
noS� dla złej Mocy. Mo�liwe, �e nauczyła go, jak rozluxni� kr�puj�-
ce j� wi�zy. Pozwoliła sobie rozkazywa�, tak jak tego pragn�ł,
a umo�liwiły jej to słabn�ce czary. Wymogła na nim, �eby dostar-
czył jej to, co było jednoczeSnie pokarmem i Srodkiem zemsty. Po-
trzebowała ludzkiej krwi, ale sokola krew była znacznie słodsza i bar-
dziej przydatna do odzyskania wolnoSci.
Javanne zwisała bezwładnie w r�kach ludzi Imrica. Nie cho-
dziło tylko o krew. W wi�zi mi�dzy człowiekiem i sokołem kryła
si� wielka Moc. Zerwanie tej wi�zi powodowało przepływ Mocy
do umysłu nieSmiertelnego wi�xnia. Tak właSnie zamierzał teraz
post�pi� z Almerym: oddzieli� go od jego sokoła, wyssa� Moc z ich
dusz i wypi� ich krew. A co do Lorika i jej samej, których sokoły [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Pokrewne